U żowtych stepach i sołonych szljachach
Łeżała okuta jarmom Ukrajina.
W czużac'kij newoli, nenacze w pit'mach,
Bryniła na wołju, jak zirka, nadija jedyna.
Złym podychom step szmatuwaw witruhan,
Roznosyw, mow wohnyky zhasliji syły,
Kotyłasja kulja, zweniw jatahan
I hołowy znowu kozac'ki łetiły.

Powij, witre, na Wkrajinu suchodołom ta i z morja,
Rozduwaw szałenyj witer popił nawkruhy,
Pryłetiło razom z witrom na Wkrajinu łjute hore –
Krukamy złetiłys' na wkrajinu worohy.
Pryłetiło razom z witrom na Wkrajinu łjute hore –
Krukamy złetiłys' worohy.

I kazaw Bohdan w tu dnynu: "Hej, czy zhasły naszi syły?
Czy ne dosyt' krukam czornym pyty krow z poliw?
Czy ne dosyt' czuty stohin i stohnaty wid bezsyłlja,
Dywljaczys' na slozy hirki naszych materiw?
Czy ne dosyt' czuty stohin i stohnaty wid bezsyłlja,
Dywljaczys' na slozy materiw?"

Oj, Bohdane, ty Bohdane, ty usich wiw za soboju,
Wsich, chto szczastja Ukrajini ridnij maryw szczastjam.
Het' łetiło kruczja czorne, prapor znowu zwaw do boju
I nesły nas naszi koni szczastja dobuwat'!
Het' łetiło kruczja czorne, prapor znowu zwaw do boju
I nesły nas naszi koni szczastja dobuwat'!