U zovtych stepach i solonych shlyachach
Lezala okuta yarmom Ukrayina.
V chuzac'kiy nevoli, nenache v pit'mach,
Brynila na volyu, yak zirka, nadiya yedyna.
Zlym podychom step shmatuvav vitruhan,
Roznosyv, mov vohnyky zhasliyi syly,
Kotylasya kulya, zveniv yatahan
I holovy znovu kozac'ki letily.

Poviy, vitre, na Vkrayinu suchodolom ta i z morya,
Rozduvav shalenyi viter popil navkruhy,
Pryletilo razom z vitrom na Vkrayinu lyute hore –
Krukamy zletilys' na vkrayinu vorohy.
Pryletilo razom z vitrom na Vkrayinu lyute hore –
Krukamy zletilys' vorohy.

I kazav Bohdan v tu dnynu: "Hey, chy zhasly nashi syly?
Chy ne dosyt' krukam chornym pyty krov z poliv?
Chy ne dosyt' chuty stohin i stohnaty vid bezsyllya,
Dyvlyachys' na slozy hirki nashych materiv?
Chy ne dosyt' chuty stohin i stohnaty vid bezsyllya,
Dyvlyachys' na slozy materiv?"

Oy, Bohdane, ty Bohdane, ty usich viv za soboyu,
Vsich, chto shchastya Ukrayini ridniy maryv shchastyam.
Het' letilo kruchya chorne, prapor znovu zvav do boyu
I nesly nas nashi koni shchastya dobuvat'!
Het' letilo kruchya chorne, prapor znovu zvav do boyu
I nesly nas nashi koni shchastya dobuvat'!