Oj ne hadaj, czornobrowa,
Ta ne wedy duszu maniwcjamy,
Ta ne riwnjaj szczyre słowo
Iz poczorniły midjakamy.
Na tobi zołoto –
Ne minjaj joho na dribnyczky.
Zaprjahaj woronoho
Jid', postaw pokajanni swiczky.

Ech, raz, iszcze raz
Ta za kożnu duszu,
Szczo wodyła maniwcjamy.
Znowu raz, iszcze raz
I za władnu swoju duszu,
Raz...

Oj ne hadaj, pysznokosa,
Ta iz pekelnym wohnem
Ty hrajesz, bo dolja – te,
Szczo zbułosja, a te, szczo bude
Ty ne whadajesz.
Za midjak, czornobrowa,
Ne płety dlja duszi tenety,
Załyszaj dlja łjubowi
Cych pekuczych oczej bahnety,
Bo dusza – wilna ptacha,
Ni szljachiw, ni dorih ne treba
I wzlita siromacha
W kożnij radosti aż pid nebo,
Aż pid nebo!

Ech, raz, iszcze raz
A za mnohaja i błahaja lita
Tak prosto bezlicz raz
Iszcze raz
Wytaj, Boże, ne ostannij raz! (wes' kupłet – 2)