Kriz' zamok snihiw
Ja widczuw pociłunok,
De fortecja wohniw
Ne zhasaje małjunok.

Cymbały b’jut', cymbały b’jut',
Cymbały b’jut' w hłybyny,
Roste swjate, roste swjate,
Roste swjate korinnja.

Cwit błakytnych oczej
U nicznomu tumani
Prowodżaje u put'
Korabel w okeani.

Wypłeskujut' żyttjam bruńky,
Cymbały b’jut', p’jut' kozaky...
Cymbały b’jut', a ty tancjuj!
Chaj krow burłyt' swjataja!

Najtemniszi hłybyny
Tychi j spokijni,
Chwyli błukajut'
W tinjach twojich.
Tajemnyczym ornament
Rozkładaje perłyny:
Wełyczezniji bramy –
Wsju swjatynju swjatyń.
Za nicznymy słowamy
W neosjażne pirnaju,
Ja żywu, ja wmyraju,
I znow zasynaju,
Za cym krajem je te,
Szczo łysz je u krynyci,
Ja prochodżu mowczannja,
Bo te szczos' b’je w dzwinyci...

Na pszenycju jak snih,
Temnyj anheł upaw,
Win obłyczczja bez sliw
Moje ciłuwaw.
Zustriczaj bożewiłlja,
Wono wże tancjuje,
Krykływym tworinnjam
Po żyłach pulsuje...

Szczo dlja tebe
Znaczyt' swoboda?
Spytaj w sebe,
Chto ty,
Zarady czoho żywesz...
Zaslipłenyj natowp
Ne baczyt' niczoho,
Prokyńsja skorisz,
Bo slipcem i pomresz.
Wijna, rewołjucija,
Kryza, ubywstwo –
Ciłesprjamowanyj
Prostyj mechanizm.
Ałe łjudy wże zwykły
Do takoho kalictwa,
U jich hołowach stojit'
Sztamp – komunizm!
Twoje prawo buty
Obdurenym tryczi,
Twoje prawo żyty –
Ity, jak idesz.
Ne prokydajsja
Ni w jakomu razi,
Slipcem narodywsja,
Slipcem i pomresz...

A de naszi łjudy,
Koły nam tak potribni,
Chowajetes' wid sebe
I budete terpity.
A żyty, jak sobaka
I myłosti czekaty,
Take żyttja łjubyty –
Bożestwenne w sobi wbywaty.

Cymbały b’jut', spiwaje lis,
I witer wynnyj smak prynis.
Trawa szumyt', tecze woda –
Tut łyne wse nasze żyttja...

Cymbały b’jut',
Bo sprawżnij czołowik
Ne może bez wijny,
Cej newidomyj pokłyk
Kożnyj z nas poczuje
W swojich żyłach.
Borec' i wyżywszyj –
Ce zowsim rizni reczi,
Ałe w sobi
My znajdemo, szczo nam potribno
W naszych syłach.