Mi sozdaem y posłe nas
Tworeńe budet żyt',
Mi ostawljaem otpeczatok –
Bożestwennuju nyt'.
A w kuznyce wed'
Ne nakroesz' stoł,
Эto sud'ba tworcow...

Tworyt' – znaczyt łjubyt',
Usłisz' że эtot zow!
(Stychyjnij zow Bohow!)

Na to ony y krytyky,
Cztob nyczeho ne dełat',
Wed' tworczestwo – łjubow',
Pust' daże k samomu sebe!
Takym ubohym durakam
Durak łysz' y poweryt,
Woz'my y sdełaj sam,
A ne żywy wo sne!..
Wed' kto smeetsja
Ystyne w łyco,
Łysz' eszcze raz
Dokaziwaet ystynnost' ee.
Mołczańe – эto mudrost',
Hłubokyj put' k poznanyju sebja,
Puskaj mne skażut,
Czto эto hłupost',
Ja prosto ułibajas'
Posmotrju emu w hłaza.
Wed' w żyzny
Hławnoe y est'
Sama bezcennejszaja żyzń,
Ny cel y daże ne łjubow'
Ne smohut wsej ee postycz'.
Mi nenawydym potomu,
Czto łjubym, y ubywaem
Dlja toho, cztob żyt'...
Ottałkywajas' ot neob'jatnoho,
Wi sudyte, y wam łehko
Tworenye ubyt'.

A żyzń połna protyworeczyj,
Y obszczestwo deheneratow
Est' tomu prymer:
Ridaja, żałujas' na włast'...
Y potuszyw nadeżdi sweczy,
Zabiwajut łysz' wynyt' sebja,
Ne prynymaja mer.

Ja zasipaju,
Kak cwetok,
Y prosipajus'
S takoju ż sładost'ju
Na krochotnich ustach.
Moj neżno p'janij łepestok
Snehamy krużyt
W toboju sozdannich myrach...

Poka mi żywi,
Pyr Bohow ydet,
Pust' nasza smert'
Zastole ne prerwet.
Swaroha wnuky
Yhrajut na rożkach,
Y daże smert' tancuet
W krasnich sapohach.

Y esły mi nachodym
W bezsmisłyce swoj smisł,
Znaczyt żyzń wkuszaem –
Nachodym tajnu misły...

Sehodnja Bohy tancujut
Wmeste s namy,
Tworci żdut sołnce –
Ono ne za horamy...