Tam, za stinoyu nichto ne hovoryt'.
My bachym yiyi, bo vona bilya nas.
Shchodnya povno smichu y nimi korydory.
Daleko ne tam zupynyt'sya chas.
I do schochu vdychnuty nich y vidvertu tyshynu,
Za stinamy shche chtos' ne spyt', dopoky kryla ne skladut'.

Pryspiv:
U syayvi zoryanych nebes, tak lehko ya tebe pochuyu.
Vsesvit zapaly, ochyma ya davno chatuyu
Nich, bezhluzdo zminyuye den,
V yakomu vsi, yak odyn, zabutyi svit.

Tut nemozlyvo tikaty vid sebe,
Bo obriyu c'omu krayu nema.
Lysh viter vidverto u spynu poduye.
Ta malo-chto naskriz' pochuye zyttya.
Vohon bezslidno spalyt' vse i popil roznese.
I dym prysyade na zemli, nishcho nikudy ne vede.

Pryspiv