Nu jake w neji teper żyttja?
Wyjizd na Bahamy, uroky anhlijs'koji,
wsi ci pljażi
z fiołetowo-czornymy rankowymy prybyralnykamy
(os' i wony: pozichajuczy tjahnut'sja prybereżnoju smuhoju,
naprykład, o szostij ranku,
i zaporpujut' u łed' prochołodnyj pisok pid palmamy
wse, szczo łyszyłosja wid uczorasznich rosijan
z jichnimy wtryczi mołodszymy sekretarkamy).

Nu tak, własne wony, rosijany.
Spiłkuwannja z nymy, rozmowy pro tełefonni
rachunky, pro strachuwannja zubiw,
awtomobiliw, pro tupych susidiw-bawarciw,
tenis (ja nikoły ne hraw u tenis, a wona –
czerez deń u takij spidnyczci, ujawljajesz?),
widwiduwannja stryptyz-bariw,
zmiszuwannja koktejliw,
oczikuwannja kohos'.

Ty tilky ne dumaj, niby ja zazdrju,
czy to pak rewnuju. Ce, zresztoju,
w poljakiw czomus' odne i te same słowo, ty znajesz.

Ałe take wże w neji teper żyttja –
pislja toho, jak rada dyrektoriw
na swojemu czerhowomu zasidanni
wynesła riszennja, szczo z namy
szczos' treba robyty.
Najkraszcze – zabraty jiji kudys' podali
i nawczyty hraty w tenis.

Ja majże niczoho w nych ne kupuju
i bażaju samych tilky uspichiw jichnim korkurentam.
Ce ne te szczob ohołoszena mnoju wijna
i nijakyj ne bunt, ce tak łysze
pidswidomo.

Znajesz, staryj, inodi unykajesz nawmisne
nahaduwań, dotorkiw. Buwaje, krim toho,
szczo wymykajesz ułjubłenu muzyku
i z hołowoju zakrywajeszsja
w jakis' poduszky.