Spljat' małeńki żowtenjata,
Spljat' diwczatka i chłop’jata,
W temrjawi dytjaczyj spyt' sadok,
I prychodyt' w sny korotki,
Kolorowi i sołodki
Łahidnyj usmichnenyj didok.
Win u zmorszkach szczułyt' oczi,
I boridkoju łoskocze:
– Spy, moje wkołysane dytja!
Niżno dychaje u wucha,
I dytja szczasływo słucha
Ridnoho, kochanoho wożdja.

Ty kożnu nicz, prychod' do kas, Iłlicz,
Do naszoji kazkowoji krajiny! Pohomony –
I chaj rożewi darunkom twojim budut'
Dlja dytyny!..
Dlja kożnoji radjans'koji dytyny...

U holiwku łysuwatu, u boridku ruduwatu
Radisno wdywljajet'sja chłopcza
I z’jawljajet'sja spokusa
Wdjaczno smyknuty za wusa
Myłoho tatusja Iłlicza.
Chto na switi najmudriszyj!
Ty, jedynyj, najridniszyj! –
Strymaty j u sni ne można sliz...
Słowo twoje mudre snyt'sja:
– Wczyt'sja, wczyt'sja, j szcze raz wczyt'sja! –
Szczob pobuduwat' socializm!

Spljat' maljata-doszkoljata...
Zawtra w nych Żowtnewe swjato –
Deń, koły skinczyłas' temna nicz.
A tomu – nechaj jim snyt'sja,
I nikoły ne skinczyt'sja
Kazoczka, szczo wyhadaw Iłlicz.
Spljat' dońky i spljat' synoczky...
Tepli, radisni strumoczky
Wybihły z-pid kożnoho dytja...
Dity wyrostut' wełyki,
A strumky zilljut'sja w riky,
I poteczut' u switłe majbuttja...