Budem znajomi, ja – z Frankiws'ka!
Staryj dworowyj mudryj pes.
Ja chocz twaryna, ałe swijs'ka,
Na wsich dywłjusja znyz'ka,
A kłyczut' mene – Reks!
Wże szostyj rik perebudowa
Po tełewizoru ide.
A w mene swoja dumka psowa,
Szczo j tak żywem czudowo – i lipsze ne bude!

Żyttja sobacze...
Ta ja smijus', ne płaczu.
Ja swiżu kistku baczu,
Jaku hospodar meni daw.
Haw-haw!

Dywłjusja z budy – powz mene chodjat' łjudy...
A ja ne jdu nikudy wid swojich psjaczych spraw!
Ochoronjaju w swoho pana wse joho kradene dobro...
Mabut', prypłentajet'sja p’janyj,
Bo znow distaw dohanu na swojim partbjuro.
Meni wid budy aż do chaty win wczora wydowżyw łancjuh,
Szcze j obicjaw mene obraty w sobaczi deputaty,
Szczob ja brechaw na Ruch!

A ja ne proty sobaczoji roboty.
Na tu brechnju je noty, –
Win osobysto jich pysaw.
Haw-haw!

Breszu dowoli – brechnja dorożcze woli!
I bereżit'sja doli, aby-s ja was ne pokusaw!
U mene je pryjemna zwistka:
Distaw medal ja za brechnju.
Na tij medali – nomer Szistka,
Szcze j dodatkowa kistka w sobaczomu menju...
Ja wże staryj – sywijut' skroni
Ta mriju w snach, jak kożen pes,
Szczo ja pracjuju w speczahoni,
W tak zwanomu Omoni, na służbi w UWS!