W nas obdurjujut' dytynu u knyżkach szczodnja:
Poczytajte "Buratinu" – tam use brechnja!
Może, kazoczka i harna – ta ne hajte czas,
Bo nasprawdi Tato Karło – to je Karło Marks!
Borodatyj, wołochatyj, nastroczyw idej,
Derew’janych ta nosatych nastruhaw ditej!
Nawyhaduwaw teorij, ne zabuw sebe...
I teper w nas je istorija pro WKP(b)!

Tato Karło! Tato Karło Marks!
Rozkaży nam, tato Karło, kazoczku pro nas!
Tato Karło, Tato Karło! Szczo ż ty narobyw?!
Perewiw use na marno, szczob ty dowho żyw!
Kołupnuw nożem polino – wyliz dowhyj nis,
Tak z’jawywsja Buratino – perszyj komunist.
Nosa win zader do neba, u wohoń zapchaw,
J dosi pchaje, de ne treba, do ne swojich spraw.
Ne żyttja piszło, a łaża, wzahali koszmar,
Bo proliz u kazku naszu łysyj Duremar.
Win szczodnja skakaw u wodu, p’jawky w nij łapaw,
Ti smoktały krow z narodu, szczob micnisze spaw.

Jak wmyraw patłatyj Karło, peredaw staryj
Duremaru z "Kapitałom" kłjuczyk zołotyj.
Treba kłjuczykom widkryty dweri u saraj,
Kriz' jakyj nosati dity potrapljajut' w raj.
Ne szczastyło Duremaru, szczos' ne tak robyw –
Ne znajszow zamkowu szparu, kłjuczyka zhubyw.
My j teper joho szukajem, ta use darma –
Toho kłjuczyka wid raju chocz ubyj – nema!

Buw Wusatyj Buratino sprawżnij Boh i Car,
Podiływ usju krajinu na miljony nar.
Win trymaw zaliznyj kłjuczyk wid zaliznych grat...
Kożen druhyj Karpiw uczeń – złodij abo kat!
Szcze buło bahato inszych, sywych Buratin
I tomu w nas najdurnisza iz durnych krajin.
Znowu uczeń Duremara kłjuczyka szuka...
Ałe, mabut', to – prymara, kazoczka hirka.
Tato Karło, Tato Karło! Tato Karło Marks!
Zatancjujmo z namy harnyj kryminalnyj wals!
Chto kosatyj, chto kyrpatyj – chaj idut' do nas!
A zahraje wam Szczerbatyj, szcze j Tryzubyj Stas!