Tychym szełestom tlijut' zori
W tonkim sni ziw’jałoho sadu,
Dyryhents'ka pałyczka tyszi –
Syhareta w rukach neznajomky.

Ne każit', szczo my baczymos' wpersze –
My znajomi wże ciłu wicznist',
Ałe nas na Zemli miljardy,
Tak neprosto buło zustritys'.

Ja łjubłju was, jak swoju samotnist' –
Powernit'sja do mene spynoju,
Swojim wołossjam zaw’jażit' meni oczi,
Ne wpuskajte w moju duszu switła.

Pohoworym bez imen, bez ponjat',
Atrybutiw łjuds'koji swidomosti –
Naszi duszi tak dawno buły
Piskom w hodynnyku łjuds'kych strażdań.

Wybaczte, smert' ne maje prykras,
Nemaje ryfm u słowach poeta,
Nemaje soncja u waszych oczach,
I u mojich ne buło nikoły...

Tak wes' pisok peresypawsja wnyz –
Znaczyt', my budemo razom nawiky.
Serce bez sercja, dusza bez duszi,
Jak dym bez wohnju,
Błukatymem zawżdy...