Wływajut'sja w duszu poczuttja,
Jak krow u reanimowano tiło,
I pohljad spownenyj wohnem,
Jak lid pałaje wid nicznych swiczej.

I ja widczuwaju dywnyj bil
Za prawdu, szczo maje buty insza,
Za wsi neskazani słowa,
Jich nimu prysutnist' nawkoło sebe.

Ne w syłach zbahnuty poczuttja,
Ja żyw slipoju wiroju w nych –
Tak można łjubyty wse żyttja,
Tak można czekaty wse żyttja

I wrjatuwaty swoju duszu wid zła,
Wrjatuwaty swoje tiło wid pomsty
Za prawdu, szczo mała b buty insza –
Wona wse odno wże ne maje zmistu.