Witer skorbot
Nas widnosyt' w bezodnju,
Sribnym doszczem
Rozczynjajus' u sjajwi,
Ja – łysz chrest
Dlja mynułoho,
Pisok dlja majbutńoho
W hodynnyku Wseswitu
I pomsta suczasnosti.

Tak pomyraje
Pryrodnoju smertju
Bezhłuzda opora
Suczasnykiw Soncja,
Wdjahnuwszys' u traurnu
Mantiju dymu,
Miljardom oczej
Wona steżyt'
Za mnoju:

"Ty majesz syłu,
Ta ne majesz obłyczczja,
Nikoły tobi
Ne zbahnuty cej bil –
Ty ne majesz ujawy
Pro strach pered smertju,
Bo ty nikoły
Ne żyw na Zemli"

Nijaka syła
Ne wrjatuje cej swit!
Łjubow – ta bezpecznist',
Szczo tjahne u prirwu,
Krasa – ce otruta,
Harmonija – żach,
Swoboda – ce rabstwo
Własnych iłjuzij.

"Nijaka syła
Ne wrjatuje cej swit,
O, mertwonarodżeni
Dity Łjubowi!
Łysz tycho płaczut'
Ł'odjani chresty –
Absurdna realnist'
Ne maje toczky opory..."