Wyrynajuczy z chwyl,
My pirnajem w wohoń,
Zaszywajuczy rany
Protydiji stychij,
Szczo rozirwała
Wsi pryczynni zw’jazky,
Ta my sylni u wiri
W jednannja switiw –
Widrodżenych i zabutych imen,
Widirwanych wid swojeji epochy,
Zupynenych sniw i zawysłych idej,
Spomyniw inszych i samoho sebe...

Tak poczałos', tak skinczyłos' żyttja
W naprużenij tyszi neskazanych sliw,
W abstraktnych obrazach poczuttiw
Do tych, chto nikoły ne żyw na Zemli.

Woskresajuczy w rytmi serdec',
My widtworjujem radist' i hniw,
Smich i slozy i wsju naszu sut' –
Potojbicznist' pryczyn
Swojich poczuttiw.