Tychym shelestom tliyut' zori
V tonkim sni ziv’yaloho sadu,
Dyryhents'ka palychka tyshi –
Syhareta v rukach neznayomky.

Ne kazit', shcho my bachymos' vpershe –
My znayomi vze cilu vichnist',
Ale nas na Zemli milyardy,
Tak neprosto bulo zustritys'.

Ya lyublyu vas, yak svoyu samotnist' –
Povernit'sya do mene spynoyu,
Svoyim volossyam zav’yazit' meni ochi,
Ne vpuskayte v moyu dushu svitla.

Pohovorym bez imen, bez ponyat',
Atrybutiv lyuds'koyi svidomosti –
Nashi dushi tak davno buly
Piskom v hodynnyku lyuds'kych strazdan.

Vybachte, smert' ne maye prykras,
Nemaye ryfm u slovach poeta,
Nemaye soncya u vashych ochach,
I u moyich ne bulo nikoly...

Tak ves' pisok peresypavsya vnyz –
Znachyt', my budemo razom naviky.
Serce bez sercya, dusha bez dushi,
Yak dym bez vohnyu,
Blukatymem zavzdy...