– Tatku, mij ridnyj!
Kulbaby pobihły do szkoły...
– Ja ż i każu, szcze ne czas czornobrywci sadżaty!
– A wczora na rozi Brodweja ta sorok iz czymos'
Ja pohljad zełenych prymrużenych kul rozdywyłas'...
I szełest pronyzływych sonjacznych zojkiw weczirnich,
Szczo w czornych panczochach wyczesujut' tanec' ostannij.
Tilky czomu ja odna sered wsich zabłudyłas'?

– Ty tilky ne dumaj,
Szczo wse w mojim serci zabuto...
Ty znajesz, jak ważko more rukamy trymaty?..
Na rozi peczalno zabutoho wczora iz czymos', –
Raptowyj smich kabłukiw z peremożnym – "Zawtra!"
Kasztanom kołjuczym odtjata wid plicz – pokotyłas',
Ta j w czornych panczochach wyczesuje tanec'...
Oczi...
Wid rozpaczu, – w kryk!
Ne zupynyłas'!
U prysmerkach litńo-osinnich...
Nazawżdy ostannich.

– Tatku, mij ridnyj!
Kulbaby pobihły do szkoły!
Tilky czomu ja odna sered wsich zabłudyłas'?