Wona maje kłjucz wid riky.
Wona może zrobyty tak, szob riczka spynyłas'.
Wona może zrobyty tak, szob bilsze ne byłys'
W berehiw dzwony, chwyl jazyky.
Szob des', miż mołekuł wody,
Zastyhły newydymiji koliszczata,
Szczo odwiku pryw`jazani riczku hojdaty
Do samoho morja j dali-czort zna kudy!

Wona maje kłjucz wid riky.
I chocza jiji rol w tomu łedwe pomitna,
Wse ż wona jiji krutyt' jak pliwku mahnitnu
I pysze osobływo cikawi szmatky
Iz toho żyttja, szczo ide nawkruhy
Chrest-nawchrest iz neju i tijeju ż rikoju.
Wona wże trochy skuczyła za toju soboju,
Kotra szcze ne mała kłjucza wid riky.

Okrim toho, wona maje kłjucz wid zirok,
Jakszo znaty szczo zori, to zamoczni szcziłyny!
A jakszczo nawit' ni, to chto tut posmije
Pereczyty jij, szczo wyszcze neji – łysz Boh,
Jakomu iz hrywy wyczisuje blich
I za ce Win daruje jij biłyznu i kwity
I dowirjaje kłjuczy wid us'oho na switi.
Wid naszych kwartyr i wid naszych dumok!