...Kriz' skrehit mecziw
Ta pljamy worożoji krowi;
Kriz' połum’ja boju
Ta poranenych stohin –
Skyń prymaru, zupynys'!
Bo ty wże mertwyj, wojin!..

Otjamsja j zbroju opusty
Stomłenoju rukoju;
Ozyrnys'! –
Walkiriji wże za toboju!

A połe wkrywajut' worożi trupy,
Naljakani oczi jich – woronam jiża.
Czujesz? – rih hude... tebe zwe!
J tysza... tysza...

Ne b’jet'sja twoje serce,
Bo krowi w żyłach ne łyszyłos'...
Blide obłyczczja...
Ałe żyttja posmerti ne spynyłos'!

Ty mist projszow j widkryłys' bramy
Do zału zi spysiw ta szczytiw...
Swojeju zbrojeju ty zmicnysz joho stiny
Do dnja ważływiszoji z bytw.

Dywys'! – wstajut' z-za ław mohutni woji
Ta kełychy swoji pidnosjat' whoru...
Os' – praszczury twoji tebe wpiznały.
Os' – Odnookyj zwe do swoho stołu.

Zaproszujut' zajnjaty swoje misce,
Bo czest' tobi buła za żyttja dorożcze.
Chody do nych, chorobryj biłyj Wojin!
(Duch – stal, mic' – połum’ja, łjut' – wowcza).