Pam’jat', szczo pinyt'sja w żyłach strumkamy
Czy rikoju tecze, czy b’je dżerełamy –
Szepocze, kryczyt' abo hryma hromamy;
Zahrawamy sypłe czy rwet'sja Witramy –
Pam’jat' kriz' prostir; kriz' czas, szczo wikamy
Łetyt' w nebuttja, – nasz łancjuh z prabat'kamy
Rodu zw’jazok pomiż nymy ta namy.
Pam’jat' u krowi! – wysoczyt'sja horamy.

W miżhir’ji sywijut' tumany:
Tumany-spohady mynułych stolit'...
Pradawńoji Wiry kurhany,
Porosli chwoszczamy ta mochamy
Ukryti rokamy do werchowit'.

Chaj runamy zmorszky karbujut' łyce,
Wołossja znecwityt'sja blidymy lodamy:
Czest' ta krow – ponad use!
Sławu na kryłach stałewych nese
Duch Herojiw, szczo rozirwut' kajdany.

A krony derew wse takoż łystja skydajut'
Jak i sotni rokiw tomu – nesamowyto.
Ułamkamy kryhy u powiń spływajut',
Tanut', ałe wse szcze czekajut' –
Predkiw obłyczczja, zabuttjam opowyti...

Ti ż sami spiwajut' pisni
Zbenteżenymy hołosamy –
Tam, de wse takoż Kupals'ki wohni
Pałajut', mow zori u wysoczyni.
Ta sijut' wnoczi naszczadkam snamy...