Perszi skażeni hromu rozkaty
Czyste powitrja pronyzujut' –
Tak zawżdy nawesni na Naszij zemli.
To hrozy snih ostannij zmywajut'...

B’jut' bojowi barabany Wesny –
Doszczamy j hromamy.
Wisnyky perszych traw – wony,
A suputnyky jich – chołodni tumany.

Tane na riczkach zmutniłyj lid,
Za teczijeju neset'sja –
Opir bez sensu – Wesna jde;
Joho smert' nemynucza – kryszyt'sja, b’jet'sja...

De-ne-de na derewach szcze je
Z oseni łystja – czornije...
Ne łyszyt'sja niczoho – hradom zib’je
Wesna. Ta spałyt' zmarniłe.

J dymom połyne u wysocziń,
De chmary meżujut' neba błakyt';
Zirwet'sja Witer z Karpats'kych hir,
Ta j rozszmatuje u myt'...

Witer z hir nese wesnu,
Zasije jiji u stepach nad Dniprom
Proliskamy, bo pam’jataje sumnu
Cju zemłju, szczo wzymku sam skuwaw morozom.

Witer nese na Wkrajinu Wesnu
Wid Karpats'kych hir do sławetnoho Donu!
Wlitku rozkwitne w lisach Czyhyrynu,
A woseny werne dodomu...
Doszczamy...