Ne wyhadka, ne bajka, ne chymera,
Żywe na switi żaba-nenażera,
I każut' łjudy pro taku potworu,
Szczo wsich wona ljakaje bez rozboru.
Buwaje żaba czorna i zełena,
Buwaje biła, nacze nareczena,
Taka hydka natura w żaby toji,
Wona ne łjubyt' radosti czużoji.

Pryspiw:
Oj, żabo, żabo,
U tebe kłeszni, jak u kraba,
U tebe zuby, nacze wyła –
Skilkoch ty, żabo zadawyła!
Oj, żabo, żabo,
Bahato choczesz ty, nachabo!
Daremno, żabo, ty łukawysz –
Mene ty, żabo, ne zadawysz.

Umije żaba dobre maskuwatys'
I pry potrebi harno posmichatys',
Chodyty na pryjomy i bankety –
I wam striljaty w spynu z pistołeta.
A ja cijeji żaby ne bojusja –
Pry zustriczi ja czemno jij wkłonjusja –
I budu z neju tychymy, dobrym, myłym,
A potim ruky wymyju iz myłom.

Pryspiw