Ty diwczyna nezamużnja,
Ne włjubljajsja w dworjanyna, bo ne można.

Bo dworjanyn pizno chodyt',
Ne odnuju czornjawuju z uma zwodyt'.

Zow’jiw z uma szcze j z rozuma,
Zostawajsja, diwczynońko, teper sama.

Rozcwiłasja kwitoczkamy.
Ne sama ja zostałasja, z ditoczkamy.

Oj u łuzi na duboczku
Kołychała diwczynońka syna j doczku.

Kołychała, szcze j pytała,
Oj czoho ż ja otcja j neńku ne słuchała?!

Otcja-neńku, swoho rodu,
A teper że meni, diwci, chocz u wodu...