Da powij, witer, da powij, bujnyj z hłybokoho jaru!
Prybud' myłyj da j czornobrywyj z dałekoho kraju!

Da j rad by ja da powijaty – jar duże hłybokyj!
Oj rad by ja da j prybut' k tobi – kraj duże dalokyj!

Oj jak ja że swoho da j myłeńkoho w pochid wyrjadżała,
Dała ż jomu da j zozułeńku szczob rano kuwała.

Da j dała ż jomu da j zozułeńku szczob rano kuwała,
A win meni da j sołowejka, szczob ne smutowała...

Da j łetyt' hałka da j czerez bałku, łetjuczy krjacze.
Peredaj że ta j mojij myłoj, chaj wona ne płacze!

Dak chaj ne płacze, dak chaj ne płacze, a ja ne żurjusja,
Nechaj wona da j zamiż wyjde, a ja ożenjusja!

Dak bodaj tebe ta j ożenyła łychaja hodyna –
Zaw’jazała da j bili ruczky małaja dytyna!

Dak zaw’jazała da j biliji ruczky – nichto ne rozw’jaże,
Nichto ż meni da j mołodeńkij prawdońky ne skaże...