Ty divchyna nezamuznya,
Ne vlyublyaysya v dvoryanyna, bo ne mozna.

Bo dvoryanyn pizno chodyt',
Ne odnuyu chornyavuyu z uma zvodyt'.

Zov’yiv z uma shche y z rozuma,
Zostavaysya, divchynonko, teper sama.

Rozcvilasya kvitochkamy.
Ne sama ya zostalasya, z ditochkamy.

Oy u luzi na dubochku
Kolychala divchynonka syna y dochku.

Kolychala, shche y pytala,
Oy choho z ya otcya y nenku ne sluchala?!

Otcya-nenku, svoho rodu,
A teper ze meni, divci, choch u vodu...