Pisni... Wirszi...

Ty każesz, baczyła mene u snach? Zbrechała ty!
Nichto nikoły tam mene pobaczyty ne zmoże.
Ja ne buwaju tam, chocz spy, chocz jdy. Czekaj,
Czy może to ne ja buw, to prosto sowist',
Jaka chapajet'sja za kożnu myt' żyttja,
Za smich, za wiru, za nadiju... i płacze...
Płacze w temnoti, jak te naljakane dytja,
I ne zdohadujet'sja, szczo wse ce znaczyt'.
Ja znaju, znaju, ce pusti słowa.
Ce prosto mowa, hołos i rjadky. Czy ni?
A może kryk, peczal, iz rozumom wijna
I ne rjadky, a krow na czystomu łysti.
Usich cikawyt' pobut i durni plitky,
Materialne, i niczoho jich ne hrije.
I w hołowi u mene maje buty seks, maszyny i żinky.
Todi ż czomu nema niczoho? Tilky mrija.

Pryspiw: (2)
Ja powernuwsja zwidty,
De zawżdy łunajut' pisni.
Ja powernuwsja zwidty,
Kudy diwajut'sja wirszi,
Koły jich wydaljajesz, pałysz,
Wony tam płaczut', jich bahato.
A ty kremsajesz jich, wbywajesz,
Nezważajuczy na jichni rany.

Choczet'sja znajty jedynu tu odnu u ciłomu żytti
I buty z neju, maty ditok, scenu, szczastja.
Zdajet'sja, wże znajszow jiji, wona os' tut.
Ałe... Ałe ce prosto wdałe pojednannja.
Ja wes' horju, zhorjaju zarady wyszczoho otoho,
I szczastja inszoho ja wyszcze trymaju za swoje?
Ne budu bilsz takym, jak buw do c'oho.
Nema u mene diwczyny? Nechaj, zate u sebe ja szcze je.
Probaczte, wybaczte za wse, szczo ja zrobyw komus'.
Ja ne chotiw, ja żyw, nenacze pid pryciłom.
Ne znaju, napewno budu sam zawżdy odyn
I tak pomru, jakszczo ne żytymu ja wiczno.
Taky ne żytymu, jakszczo nichto ne skaże tam pro mene,
I budu ja pokaranyj takym żyttjam, a potim...
I bude zwisno ne odna szcze diwczyna u mene.
Możływo, bude, ałe kochanoji ne bude bilsze zowsim.

Pryspiw (2)

Pisni... Wirszi...