Pryspiw:
Cja nicz dlja tebe, zdijsny swoji mriji,
S'ohodni budesz pyty, budesz radity.
Twij Deń narodżennja najkraszczyj u switi,
Tebe prywitajut' dorosli i dity.
I my tebe witajem s'ohodni iz cym swjatom,
Bażajem bahato szczastja nadbaty.
S'ohodni narodyłas' zirka na nebi
I błahajem, trymaj jiji w serci!..

Buło bahato soncja, ałe chotiłosja szczos' bilsze,
Prodaty sebe, skazaty "Nadijsja"
Błyz'kym swojim, pirnuwszy u tanec',
Zabuwszy, chto ridnyj, a chto je kochanec'.
Serce obhorodyty kołjuczym drotom pid strumom,
Szczob jedynyj toj projszow. Ałe czy win bude?
Czy ne wb’je joho syła kołjuczoho drotu?
Jakszczo i prorwet'sja – bahato bude krowi.
Ta ce ne dlja ńoho, jomu wystaczyt' swoho,
Łjubljaczu sim’ju i rozuminnja prostoho.
Szturm swoho sercja załysz dlja specnazu,
Wony ce zmożut' iz slozohinnym hazom.
A ty sydy, łeży slozamy u poduszku,
Ce buło wczora, zabud', ty ż najkraszcza podrużka.
Ce znajesz ty i ne ważływo, szczo dumajut' inszi,
Swjato ż twoje, a znaczyt' inszym maje buty hirsze...

Pryspiw

S'ohodni ty postariła znowu na rik,
A, szczo ty zrobyła, szczob załyszyty slid?
Stari nowyny, klimat, nowe żyttja,
A ty dali ne wykydajesz swoje smittja.
Knyżku widkryty bażannja ne stane,
Pid prykryttjam "necikawo" nestaczu mozku chowajesz.
Szczob zrozumity sebe, szczos' dywne u switi –
Dlja wsich ce kazky, tobi – reczi nezrozumili.
Sup pidhorjaje, jakyj jisty ne budesz,
Bo w tebe chotdohy, swij status ne opustysz.
Iduczy dodomu czerez rujiny
Pobaczysz na stini "Het' z Ukrajiny!"
I ty zadumajeszsja, tut ż ne perspektywno,
Wsi nawkoło dybiły, rozumity ne prestyżno.
I, jak miljony inszych, budesz ne taka, jak usi,
Dlja tebe słowa u pisni takoż budut' pusti.

Pryspiw