Dobroho dnja, ja małeńke zwirjatko,
Predstawłjus' tocznisze, – ja szokoładne swynjatko.
Mene łjubljat' dity i łjubljat' diwczata,
Poważajut' wsi, chto łjubyt' smakuwaty.
I chocz ja sam łysze iz szokoładu,
Prote wseredyni je troszky marmeładu –
Ce moje serce, jakym ja kochaju,
Odnoczasno buduczy warijatom i mańjakom.
Obraz ne poterpłju, – załyszat'sja bez mene
I jim bude sumno, a ja zawżdy wesełyj.
Usmichnenyj rotyk, zawżdy na pozytywi,
Oczenjatka bihajut', hrajuczys' smiływo.
I os' ja na sceni, choczu tepła,
Tak bahato tił, a potribnoho nema...
Ohołeni bjusty, trusyky na sceni,
Ta szczo ż wy zboczujete zwirjatko małeńke?!

Pryspiw:
Ja szoko-szoko-szokoładne swynjatko –
Ne porosjatko ja i ne szokoładka.
Take małe, natchnenne, dobre,
Nu prosto dywo jake ż chorosze ja. (wes' kupłet – 2)

Ce ne piar i ne rekłamnyj chid,
Ja prosto narodywsja i pojawywsja na swit.
Prybih ja do tatka i skazaw "proszczawaj",
U mene misija rjatuwaty ridnyj kraj.
Ne wytrymuje wże tysku moho pozytywu
Płaneta Zemlja, ne znajuczy spoczynu...
Ce moja zasłuha, dajte "heroja"
Skromnomu takomu ordena ważkoho.
Potim stanu zirkoju, budu rozważatys' –
Wyszcze wsich strybaty i kłasno widrywatys'...
Temnyj kłub, kolorowi łjudy wsjudy
I diwczatka seksualno ruchajut' dupy.
A ja miż nymy, ja takyj odyn,
Sered soteń inszych, sered tysjacz dyw.
U mene szarm jakyj, a smakota bezmeżna,
Pijmaj i łyzny, ja twarynka wperta.

Pryspiw

Hej, chto tam czuje, chodit' wsi sjudy,
Razom spiwajem i ruky dohory!
Hej, chto tam czuje, chodit' wsi sjudy,
Razom spiwajem i ruky dohory!
Apatija znykaje, rujnujet'sja swidomist',
Budujet'sja nowa – bez pafosu, be złosti.
Toż słuchajem sjudy, dorosli i maljatka,
Pryjszła nowa era – szokoładnych swynjatok!

Pryspiw