Szcze rosa z żytiw ne spała,
My wzjały brusky j kłepała
I z zori, i z zori
Hostrym kosy, w ruczku jdem,
Kołos pid nohy kładem –
Do zori, do zori!

Projdem hony, druhi j treti,
A żyta jak oczerety –
Ne prob’jem, ne probjem.
Tjahnem kosy – tak błyszczat',
Wdarym w żyto – aż brjażczat',
My wse jdemo, my wse jdem!

Żowte żyto perespiło,
Tym i spynu nadłomyło –
Aż bołyt', aż bołyt'.
Nute ż, nute, kosari,
Nedałeko do zori, –
Potjahnit'! Potjahnit'!

Deń zachode, sonce sjade,
Kaszowar tahan naware
Nad ohnem, nad ohnem.
Sjadem my do kazana,
Pojimo kulisz do dna
J oddychnem, oddychnem.

Na pokosy wpały rosy,
Ne brjażczat' ob żyto kosy
Na łanach, na łanach.
I do ranńoji zori
Pozasnuły kosari
Na sternjach, na sternjach.