U spradwecznich puszczach, dze nja zhasni zik bałota,
Dze ljahła Batija Czorna-Załataja szmota,
Czasam na s'cjażinku zaczarowani wichodzic'
Łesawik-Czuhajstar. I cicha tak zawodzic':

Kali możasz, zawitaj da mjane ti,
Kali choczasz, paspitaj maёj wadi,
Kali werisz, dik mne szczira raskażi,
Pra szto ti mroisz, dzelja pazbicca samoti...

Brami pawucińnja ad sasni i da bjarozi –
Warta wos' czakańnja, szto pilnue sэns c'wjarozi.
Pałimnee ruta, żic'cjadajna raskwitae,
Di nichto nja baczic'! Nichto taho nja znae!

Stohne chiżim płaczam nat drihwa na ўsim Pałes'si,
Popeł pazakrataў lis'ce u draўljanskim łese.
Beznadzejna kwoła pachiliłasja tapolja,
Dz'me triwożni wecer z atruczanaha polja.

Szto mi pris'nili, bołej ne wjarnecca –
Kazki i mroi nibi ў dim.
Zanadta rana supiniła sэrca,
Szkada pamerci maładim.

Moj hołas z' neba czorni kruk dastawic',
Spłiwe pa Pripjaci wjanok.
Czakajce westak pad pachmurnim Soncam,
Pad zorak ras'sjawani zmrok.