Moja zadychana korydo,
Mij kolizejnyj czornyj dnju,
Twoji dywa rydajut' rydma,
Bo z nych złahodżujut' menju.
Jich na rukach nawczat' chodyty
I tancjuwaty na sznurku –
W dohodu chtywym erudytam,
Jurbi cynicznij do smaku.
Jaka chwyłjujet'sja u normu:
To dramatyczno pozicha,
To hryma w stełju butaforno
Swojim premudrym: "Cha-cha-cha!"

Mij czornyj dnju, mij Kolizeju,
Na hrani t'my i pustoty...
Czy, może, sowist' do muzeju
Poky ne pizno, widnesty?!
Bo to take wże archydrewnje,
Jak i perhament, i socha,
Todi b i ja zumiw, napewne,
Zrekty premudre: "Cha-cha-cha!"

Rjadoczkom kożnym i abzacom,
I kożnym wsmichnenym klisze
Kryczat' hazety pro erzacy –
Erzacy dusz z pap’je-masze.
Z trybuny chtos' wołaje "brawo!" –
Po wsich usjudach zahuło:
Mynułe wb’jem erzacom sławy,
Jakszczo tam sławy ne buło!
Zamist' czasu – erzac-hodynu,
Zamist' łjudej – erzac-łjudynu,
A wsim krykływym na dohodu
My podamo erzac-swobodu!
I, dlja hodyt'sja, wże posijem
Iz własnych ust erzac-mesiju!...

Chwała tworcjam erzaciw, brawo! –
Ce ż pidijme na wysotu
I syntezowanu derżawu,
I syntetycznu pustotu.
Czoho ż iszcze todi szukaty?
Czoho ż iszcze zaprahne łjud –
Kibernetycznoho Piłata?
Czy syntezowanych Iud?
Syntezowanych Iud?

Moja zadychana korydo...