Ostannij hrim dawno skotywsja z dachu...
Stekło po rynwi sonce i doszczi,
I u sadu derewa wże bez strachu
Wdjahajut' pozołoczeni płaszczi.

Bez bojazni wdjahajut'. Bo nichto tut
Za pysznotu wże jich ne osmije...
Zajmajet'sja na hiłli pozołota,
I sad bahrjanym marewom staje.

I zakypa harjaczym wodohrajem,
I b’je krylmy żarkymy u wikno...
Wroczysto, huczno łystja pomyraje,
A tak wmyraty wmije łysz wono!