Zametno podrastaet nasza docz'
Y, hljadja na nee, ja zameczaju
Ee kapryzi – mamyni tocz'-wtocz'
Y, esły mi ne s nej, ona skuczaet.
Ona modeljam choczet podrażat'
Y krasyt hubi mamynoj pomadoj
Y także łjubyt kukoł narjażat'
W krasywie wenczalnie narjadi.

Pryspiw:
Dorohaja nasza małeńkaja żenszczyna,
Ne żałej, czto ti eszcze sowsem dytja.
Dorohaja nasza małeńkaja żenszczyna,
Hodi bistro, kak mhnoweńja, prołetjat.
Dorohaja nasza małeńkaja żenszczyna –
Mamyn wzhljad y ostrowok moej duszy.
Dorohaja nasza małeńkaja żenszczyna,
Podrastaj, no stat' wzrosłee ne speszy!

Kamyn sohreet nasz prostornij dom
Y w zymnyj weczer budet on ujutnim.
No, esły doczka ne smeetsja w nem,
On każetsja chołodnim y bezłjudnim.
Ne stanu ja skriwat' otcowskych słez
Ot radosty, czto snowa wse mi wmeste,
Y wam dwoym darju buketi roz –
Tebe y naszej małeńkoj pryncesse.

Pryspiw