Nemow z kartyny dawńoji obłyczczja,
Jak temna nicz zapłetena kosa,
Na podium, napewne, ne pokłyczut',
Bo insza tam cinujet'sja krasa.
Zate wona wse może, wse umije,
Mow sonce i zihrije i zrostyt',
I ja ne znaju, ja ne rozumiju,
Nu jak taku możływo ne łjubyt'.

Pryspiw:
Ech dusza moja neprykajana,
Jak spynyty bezżalisnyj czas,
I chocz majemo te, szczo majemo,
A diwczata najkraszczi u nas,
I chocz majemo te, szczo majemo,
A diwczata najkraszczi u nas.

Wona ne rozuczyłas' czerwonity,
I inodi soromyt'sja wid sliw,
Zate wona umije tak łjubyty,
Jak szcze nichto nikoły ne łjubyw.
I usmiszka nahaduje Dżokondu,
Ispans'ka prystrast' i francuz'kyj szarm,
Nide na switi ne zustrinesz wrodu,
Taku jak nebo daruwało wam.

Pryspiw