Zatinok, sutinok, deń zołotyj.
Płaczut' i moljat'sja bili trojandy.
Może ce ja, abo chto, abo ty
Os' tam sydyt' u kutoczku werandy.
Może, win płacze, a może, win żde –
Kroky poczułys' czy skrypnuła chwirtka.
Może, win wstane, czołom prypade,
Tam, na werandi, czołom do odwirka.
De ż wy, ti łjudy, szczo w chati żyły?
Switku mij biłyj, jake tut rozdołlja!
Smutok naszczadkiw – jak tanec' bdżoły,
Tanec' bdżoły do bezsmertnoho polja.
Może, ce wże czerez tysjaczu lit –
Ja i ne ja wże, rozbudżena w henach,
Tut na zemli ja szukaju chocz slid
Rodu moho u płaczach i łehendach!
Hołos krynyci, czoho ż ty zamowk?
Ruky szowkowyc', czoho ż wy zakljakły?
Wikna zabyti, i wysyt' zamok –
Rżawa sereżka nad kihtykom kljamky.
Biłyj prycziłok obbyła slota.
Chto tam kwyłyt' u cij chati noczamy?
Może, żywe tam sama samota,
Sowaje pustku u picz rohaczamy.
Może, ce bil nasz, a może, wyna,
Może, balzam na zanedbani duszi –
Spohad krynyci i spohad wikna,
Spohad steżyny i dykoji hruszi...