Wojna, hde twoe żało?
Słepci w nadeżde prozret'!
Kamnem w serdce zapało
Prowedenye moe – chłodnokrow'e y smert'...
Propast' tam, hde zatmeńe,
T'ma, sochrany naszu tajnu,
Swet, ukaży mne dorohu,
Tuda, hde zazwuczyt wnow' sud'bi ozareńe...
Peńe kop'ja zwuczyt wo mne snowa,
Poswjaszczenye nowoho Boha,
Kresti łożatsja na zemłju,
Rasswet ne razweet ych pepeł!
Sochranyt' w dusze swoe chładnokrow'e,
Płewat' w sut' yhri, est' tolko wrah.
Swet – kop'enosec, ukaży mne dorohu...
T'ma – kop'enosec, podnymy że nasz fłah!
Swerchczełowek nad soboju podimet
Wetra, razwywawszye fłahy otcow.
Wot ona – muzika sud'boju – kapelju
Otdana w ruky nowich bohow.
Podobno hraałju wipłesny hnew,
W serdce twoem horyt sud'ba myra,
W żyłach swoych poczuwstwuj że syłi,
W schwatke s wrahom teper' ti kak łew!
Połem kołos'ew szumjaszczych ohoń
On zabyraet stychyeju bujnoju,
Naw' razżyhaet kostri...
Ja narysuju wam sni...
Tonkoju kyst'ju...