Weczirnje nebo zaswityło zori,
Ja pomiż nych rozszukuju swoju,
Ałe nema mojeji u prostori
I ja odna zadumana stoju.
Zirok wesełu słuchaju rozmowu
I czariwni rozhaduju słowa.
Ja, niby sprawdi, czuju jichnju mowu
I czuju, jak szepoczet'sja trawa.

Pryspiw:
Idy, idy u haj po tij steżyni,
Ty tam znajdesz, koho tak dowho żdesz,
Tam na poljani, de fiałky syni,
Swoju nadiju, wiru widnajdesz.

I ja idu, błukaju zełen-hajem,
Nemow wohoń, łjubow swoju nesu,
Tam niżnu pisnju sołowej spiwaje
Swojij kochanij pro jiji krasu.
Fiałkam synim serdeńko łoskocze,
Na pełjustkach zajmajet'sja rosa.
Ja jich ciłuju, niby twoji oczi,
Nemow żadani myłoho usta.

Pryspiw