Wczora padaw szcze snih, i nareszti –
Wże s'ohodni wesnjana pora.
Rozcwiła na Altoni* czeresznja
Duże rano cej rik rozcwiła.
I meni znowu pered oczyma
Ridnyj dim i czeresznja w sadu,
I matusja zażurena, sywa,
Wyhljadaje, koły ja pryjdu.

Pryspiw:
Oj czereszne, czereszne.
Czuża ty, czereszne.
Zapach cwitu, jak wdoma p’janyt',
Nahadała ty junosti wesny,
I kłubok żałju w horli tremtyt'.

Ałe dolja mene ne puskaje
I des' nosyt' w czużij storoni,
A matusja czekaje – ja znaju,
I wid c'oho szcze ważcze meni.
Dołe-dołeńko moja minływa,
Posmichnysja proszu chocz u sni,
Podaruj nawesni meni dywo:
Daj zahljanuty w oczi sumni.

Pryspiw

Błudnyj syn chaj dodomu wernet'sja,
Mami wysuszyt' slozy hirki,
Chaj szczasływa wona usmichnet'sja
I weseli spiwaje pisni.
Wczora padaw szcze snih i nareszti –
Wże s'ohodni wesnjana pora,
Pysze mama, szczo wdoma czeresznja
Duże rano cej rik rozcwiła.

Pryspiw:
Oj czereszne, czereszne,
Moja ty czereszne.
Szczo tebe ja pokynuw – prosty,
Powerny meni junosti wesny,
Wse łyche, szczo buło, zabery.