Tripocze serce spijmanoji ptyci –
W rukach mojich ne czuje dobroty.
Ja dam tobi wodyci i pszenyci,
Moja ptaszyno, tilky ne tremty.

Pryspiw:
Chiba potoky zahubyły wodu,
Chiba w poljach uże zerna nema,
Pusty mene, mij chłopcze, na swobodu,
I wse, szczo treba, ja znajdu sama.
Pusty mene. Meni, dytynko myła,
Dorożcza wolja, niż zerno twoje:
Straszna, chocz nawit' łahidna, ta syła,
Jaka widkryty kryłec' ne daje.

Ja ż łahidno tebe trymaju, ptaszko,
W rukach mojich łeheńkych, mow witrec',
Chiba newolja ce, chiba tak ważko
Wid mene wzjaty kilka zerenec'.

Pryspiw

Nu szczo ż, – łety u nebi hominkomu,
Chocz i małeńkyj, zrozumiw ja wse,
Moja ruka nikoły i nikomu
Ni krywdy, ni bidy ne prynese.