Ja – indianka Łilian, liłeja wodjana,
Każesz w oczach mojich hraje newynna wyna,
Kraje serce wyna, a ja neprowynna...
Choczesz wyna? Ja ne newynna.
Widdajsja mojemu tancju, indians'komu rytmu,
Ty mowczy i ciłuj, ja howorytymu...

Ja – indianka, meszkaju w rezerwaciji,
Trochy dotyczna do staroji cywilizaciji
I płemeni Puebło, szczo w sztati Arizona,
Zaraz modelka, bawłjusja u fasonach.
Bawłjusja ta ne wirju biłomu switu nesytomu,
Ty tancjuj i ciłuj, ja howorytymu...

Ja – indianka, widrodżuju starowynni stroji,
Ti, szczo buły w nas w mezozoji i pałeozoji,
Maju swoje atelje, wirju w swoju porodu,
Widdaju swoju wrodu dlja rekłamy swoho narodu.
Tilky ty ne dywujsja jak pislja ws'oho wytymu.
Ty mowczy i ciłuj, ja howorytymu...

Ja – indianka, spowiduju zwyczaji swoho płemeni,
Każut' – linywi my, pidstupni i temni.
Znajszły w nas uran, nas widsunuły wid uranu,
Dołaramy załatały uranowu naszu ranu
I kupyły mene za uranowu zdaczu.
Ty mowczy i ciłuj, ja trochy popłaczu...

Ja – indianka, hospodynja c'oho kontynentu,
Dawno nas wżywajut' na spodi, spapłjużeni my doszczentu,
Choczesz trawy bałamutnoji, szczob powiryty w moji slozy?
Meni dosyt' odnoji zatjażky, miniatjurnoji dozy,
Szczob swit cej zapropastywsja i ja w ńomu szczezła wnoczi,
Teper ja ciłuwatymu, ty ż łjuby i mowczy...