W speku czy chołod wsjakoji dnyny,
Nebo chaj hrizne, czy hołube,
Janhołom switłym do tebe pryłynu,
Szczob wid bidy zachystyty tebe.
Ty – moja mrija żadana, jedyna,
I Ukrajina!..

W czas koły pisnja mowczyt' sołow’jina,
Tuha zmijeju pid sercem syczyt'
J druzi wczoraszni wiz'mut' na kpyny,
Oczi zakryju i baczu w tu myt':
Posmiszku łahidnu dońky czy syna,
I Ukrajiny!..

W ridnim kraju zachyszczajut' i stiny,
Swoho ne curajsja i w mudroho wczys',
Chto b ty ne buw, ty je syn Ukrajiny,
Neju żywy i za neji mołys'!
I usmichnet'sja połtaws'ka diwczyna,
I Ukrajina! (2)

Kożnomu pilhy! Wsim po maszyni!
Wsjakomu horodu nraw i prawa!
I wsi u Jewropu z torbamy na spyni,
Wsjaka imjejet swij um hołowa.
Switu wkłonys' ta ne stań na kolina,
O, Ukrajino!..

Rodu twojemu ni zhynu, ni tlinu,
Wiry j nadiji u zawtrasznij deń,
Zdijsnennja mrij szczodoby j szczochwyłyny,
Szczedroho stołu i do stołu piseń!
Sylna krajina – matir hostynna.
Ce Ukrajina! Moja Ukrajina!
Moja Ukrajina!..