Na s'omim nebi ne treba hroszej,
Tam wsi my – dity i wsi choroszi,
Tam weczoramy w prowułku rypa
Stareńka skrypka, tam zawżdy łypeń.
Tam u sobaczok nema boljaczok,
Bo tam u nebi ne b’jut' sobaczok,
Bo s'ome nebo skazało: hodi rubat'
Sobaczkam chwosty po modi.

Tam wse nadijno i wse tak niżno,
Tam nawit' slozy ne hirko łyty,
Bo s'ome nebo umije wtiszyt'
I nebo wos'me nam prychyłyty.
Weczirnje sonce, weczirnja pam’jat',
Na pidwikonni weczirni palmy,
Nema tam horja, jak w dobrij kazci,
Tam wsi howorjat' na mowi szczastja.

A szyby stały szczasływo syni,
I wże hotowi dlja nas hostynci,
Ja poczynaju woznesinnja
U s'ome nebo swoho dytynstwa.