Zihrijsja w proszczalnim prominni
Zirok, szczo pohasły dawno w nebesach,
Widczuj prochołodu osinnju
I słuchaj, jak powzaje nawkoło strach
Nawkoło strach, nawkoło strach...

Poblikłyj misjac' wdaryw tokom,
Zapało w duszu widczuttja:
Ty nepotriben tut nikomu,
Ałe ty wilnyj,
Ty nawit' wilnyj wid żyttja.

Ty cwyntar znajdesz des' na skeli
I wytymesz dowho nawkoło chresta,
I spilna tiń na neboschyli
Soboju t'maryt' temni nebesa
Temni nebesa, temni nebesa...

Krysłata hrywa – prapor noczi,
Krywawyj slid twoho buttja,
Meni nasnyłys' twoji oczi:
Teper ty wilnyj,
Ty wpersze wilnyj wid żyttja.

Wże wsi dawno posnuły łjudy,
Ta kożnoho z nas
Dobre wydno iz neba,
Morok horne żywych usjudy,
W nicz chrestyn wowkułaky
Spaty ne treba, spaty ne treba...

Cja nicz s'ohodni pojednaje
Nasz strach i twoje kajattja,
Ty załyszajeszsja iz namy
Nazawżdy wilnyj,
Nazawżdy wilnyj wid żyttja.