Upała na pani wtomłena tiń,
Zawmerła w czekanni syń-wysocziń.
Żurba czy to nadija postukała u skło
I os' wże dywne switło nespiszno opustyłos' na czoło
Wesna pryjszła za wikna i persza kwitka rozcwiła...

Oj, hore, oj, łycho! Serce szczemyt',
Oj, łjude, zostałas' jedna szcze myt'.
Za skłom złetiły ptachy, tripoczuczy krylmy,
I pownyłys' prowułky ukrytymy u czorneje łjud'my.
Wesna pryjszła za wikna i persza kwitka rozcwiła...

Oj, pani! O, pani! Szczo ti słowa!
Pohljańte: was kłycze steżka nowa.
Wam ruky ciłuwały, schyljajuczys' do nih,
Żyttja łetiło strimko i os' perestupyło za porih...
Wesna pryjszła za wikna i persza kwitka rozcwiła...