Yak uze nabrydlo chuty znovu i znovu
Porozni balachky, pafosni rozmovy!
"Mova kalynova"... "Pisnya solov’yina"...
Shche trochy pobalakayemo – znykne Ukrayina!
Zhubyly kulturu, zabuly istoriyu,
Pochuvayemosya zaydamy na svoyiy terytoriyi.
Virymo chuzym, svoyim ne doviryayemo,
Rozvodymo rukamy – mayemo, shcho mayemo!
S'ohodni bratayemosya, shchob zavtra prodaty.
Kum ide na kuma, brat ide na brata.
Nacionalna ideya, yak zasib spekulyaciyi.
Zdobuly derzavu, vtratyly naciyu...
Koly z u narodu bilshe nemaye vidvahy,
Nemaye vlasnoyi hordosti, nemaye samopovahy,
Koly kozen za sebe u svoyiy chati skrayu –
U takoho narodu i heroyiv nemaye!

Pryspiv:
Ya ne chochu buty heroyem Ukrayiny –
Ne cinuye heroyiv moya krayina!..

Podyvit'sya na noho – vin s'ohodni v udari!
Pravda, bez vyshyvanky ta bez sharovariv...
Vin – odyn sered tych, chto hotovyi do boyu,
Sered tych, chto hotovyi staty heroyem.
Vin proyshov kriz' vohon, pereplyv cherez vodu –
Vse zarady vitchyzny, zarady narodu.
Iz milyonamy inshych vin pishov voyuvaty –
Usi polyahly, a vin lyshyvsya stoyaty.
Ta odrazu z pohlyne pafosna lava,
Ponavisyat' medali, krychatymut': "Slava!"...
Vin zytyme dovho, vin zytyme doroho,
Ale stane nashym vnutrishnim vorohom.
A de z ti, yakych bulo zakatovano,
Spaleno, porubano, pobyto, represovano?
De ti, shcho zyttya viddaly za svoye –
De vony ye? De vony ye?!

Pryspiv

A naspravdi tak prosto zminyty zyttya!
Prosto vyity na vulycyu, prosto prybraty smittya,
Polyubyty svoyu zemlyu, svoyu ridnu pryrodu,
Vidchuty sebe chastkoyu yedynoho narodu.
Bo my ne bezridni, bo my – ukrayinci!
Toz dosyt' plyuvaty v didivs'ki krynyci,
Dosyt' boyatysya viryty v krashche,
A svoye na chuze ne minyaty nizashcho!
Spilnota rozumnych, micnych, nezaleznych,
Bez "pravobereznych", bez "livobereznych",
Dobrych, pryvitnych i nezradlyvych,
V us'omu yedynych, v us'omu shchaslyvych.
Lysh uyavit', yakoyu stane krayina,
V yakiy kozna lyudyna zyve, yak lyudyna,
V yakiy vse, shcho choroshe, – znachyt' i nashe!..
Ale poky, na zal, vse zovsim inakshe...

Pryspiv