Chlopchyku, chlopchyku, znyato z pidramnyka
Polotna nadiy moyich yunych – za hrish...
Tvoho oblychchya hlevka keramika –
Vse, z choho mayu pysaty virsh.
Ne ciluvannya po temnych skverach,
Ne z mokrych prylavkiv berezovyi sik –
Ya z teper vsya v feshenebelniy skverni,
Kotriy naymennya – "balzakivs'kyi vik".
Choch ty ochyma vsyu mene vymuch –
Chlopchyku, chlopchyku, ce vze ne te:
Ya z rozzylasya na vlasnyi imidz –
Meni vze troyandy shlyut' u hotel!
...Ale z lypuchych vohniv restorannych,
Z vysokohir’ya syaynych avanscen
Vynoshu, mov zyayuchu niznu ranu,
Tvoye syre pivdytyache lyce,
De vylyci – kruto, i huby – vperto:
Bez zodnoyi skazy, az vohke, – a vse z
Z takych prostupaye hotovnist' na zertvu,
Yak vnutrishniy vidsvit maybutnich pozez!
Stoyat' u zinycyach zaslozeni svichi...
Shche ty zostavsya takyi – odyn:
Ya upiznala tebe v oblychchya
Pam’yattyu geniv i snovydin.
Tremchu, nenache avtokatastrofu
Raptom uhledila na bihu:
Takyi medalyonnoliplenyi profil
V yunosti mih by nosyty Bohun!
Ty kovtayesh klubok haryachyi,
Ty ves' ishche – z borsan i merechtin...
Chlopchyku, chlopchyku, ya tebe bachu –
Ale ne mozu zasterehty...