Pył za wiknom, szczo dawno rozduwaje
Dywnyj witer.
Hrudy kaminnja, szczo łetjat' u nebo –
Bahrjani kwity...
Brud u kałjużach, szczo wysychajut' –
Temne more.
Woda, szczo kapaje z czornoji chmary –
Dyki zori.
I ja każu tobi...

Zabyrajsja het'!
Zabyrajsja het'!
Masty sobi spynu sam!

Zabyrajsja het'!
Szuruj zwidsy!
Zabyraj swoji meszty!
Zabyrajsja het'!

Zabyrajsja het'!
Twoji reczi nadwori!
Zabyrajsja het'!
Wały sobi!
Chawaj syri makarony!

Czas, szczo biżyt', nemow nawiżenyj,
Nadto dowho.
Nebo, szczo padaje nyżcze za sonce, –
Wysochne skoro.
Tysne na hołowu tysk, szczo zlipłenyj
Z mojeji krowi.
Tyżdeń, szczo ja prożyła bez twojeji łjubowi
Czujesz, hodi!
I ja każu tobi...

Zabyrajsja het'!
Zabyrajsja het'!
Masty sobi spynu sam!
Zabyrajsja het'!
Szuruj zwidsy!
Zabyraj swoji meszty!
Zabyrajsja het'!
Zabyrajsja het'!
Twoji reczi nadwori!
Zabyrajsja het'!
Wały sobi!
Chawaj syri makarony!

Nizdri moji rozrywaje powitrja,
Płjuju na asfalt ja harjaczu słynu.
Oczi nałyłysja krow’ju, na duszi smittja.
Czujesz, szuruj zwidsy! Wołaju u spynu...