Pyl za viknom, shcho davno rozduvaye
Dyvnyi viter.
Hrudy kaminnya, shcho letyat' u nebo –
Bahryani kvity...
Brud u kalyuzach, shcho vysychayut' –
Temne more.
Voda, shcho kapaye z chornoyi chmary –
Dyki zori.
I ya kazu tobi...

Zabyraysya het'!
Zabyraysya het'!
Masty sobi spynu sam!

Zabyraysya het'!
Shuruy zvidsy!
Zabyray svoyi meshty!
Zabyraysya het'!

Zabyraysya het'!
Tvoyi rechi nadvori!
Zabyraysya het'!
Valy sobi!
Chavay syri makarony!

Chas, shcho bizyt', nemov navizenyi,
Nadto dovho.
Nebo, shcho padaye nyzche za sonce, –
Vysochne skoro.
Tysne na holovu tysk, shcho zliplenyi
Z moyeyi krovi.
Tyzden, shcho ya prozyla bez tvoyeyi lyubovi
Chuyesh, hodi!
I ya kazu tobi...

Zabyraysya het'!
Zabyraysya het'!
Masty sobi spynu sam!
Zabyraysya het'!
Shuruy zvidsy!
Zabyray svoyi meshty!
Zabyraysya het'!
Zabyraysya het'!
Tvoyi rechi nadvori!
Zabyraysya het'!
Valy sobi!
Chavay syri makarony!

Nizdri moyi rozryvaye povitrya,
Plyuyu na asfalt ya haryachu slynu.
Ochi nalylysya krov’yu, na dushi smittya.
Chuyesh, shuruy zvidsy! Volayu u spynu...