Pył za wiknom, szczo dawno rozduwaje
Dywnyj witer.
Hrudy kaminnja, szczo łetjat' u nebo –
Bahrjani kwity...
Brud u kałjużach, szczo wysychajut' –
Temne more.
Woda, szczo kapaje z czornoji chmary –
Dyki zori.

Zabyrajsja het'!
Masty sobi spynu sam!
Zabyrajsja het'!
Zabyraj swoji meszty!
Zabyrajsja het'!
Twoji reczi nadwori!
Zabyrajsja het'!

Czas, szczo biżyt', nemow nawiżenyj,
Nadto dowho.
Nebo, szczo padaje nyżcze za sonce, –
Wysochne skoro.
Dawyt' na hołowu tysk, szczo zlipłenyj
Z mojeji krowi.
Tyżdeń, szczo ja prożyła bez twojeji łjubowi..
Czujesz, hodi!

Zabyrajsja het'!
Masty sobi spynu sam!
Zabyrajsja het'!
Zabyraj swoji meszty!
Zabyrajsja het'!
Twoji reczi nadwori!
Zabyrajsja het'!
Chawaj syri makarony!