Wże zorja weczirnja zapałała w łuzi,
Ta łunajut' dzwony w kowałewij kuzni.
I chocz ruky j oczi w ńoho czorni – czorni,
Ta dusza wohnysta nacze żar u horni.

Pryspiw:
Jak wohnju solista – strinem kowalja,
I na zustricz naszu wiz'mem skrypalja,
Słuchaj no, muzyko, skażem skrypałju,
Podaruj najkraszczu pisnju kowałju.

Zakrużljały w tanci sprawżni dwa maestro,
Skrypka i pidkowa czaruwały serce.
Bo skrypal z kowałem znajut' tajemnyci
Toj – dzwinkoji pisni, toj – dzwinkoji kryci.

Pryspiw

Łyne aż pid nebo, aż pid same nebo,
Muzyka wohnju i muzyka wohnenna,
Zupynysja skrypko, skrypko newbłahanna,
Bo u kowalja je mołoda kochana.

Pryspiw (2)