Nicz nad Karpatamy temno-kryłatymy
Szowkamy tycho zlita.
Serce załjubłene, w mrijach zahubłene,
Żde czohos', kłycze j pyta:

Pryspiw:
Czomu, koły zasnuły syni hory,
Jakos' ne do snu meni?
Czomu, koły na nebi sribni zori,
Mriju w tyszyni nicznij?
A miż synich hir w sjajwi sribnych zir
Brodyt' łjubow moja.
Tomu, koły zasnuły syni hory,
Ne zasnem ni ty, ni ja.

Niczka kinczajet'sja, zirka chowajet'sja,
Budyt'sja szełest w haju.
Tilky załjubłenym, w mrijach zahubłenym,
Maryt'sja słowo "łjubłju".

Pryspiw